ดาบสำริด

ประวัติศาสตร์ของดาบ

ยุคสำริด (Bronze Age)

ดาบที่ถูกสร้างขึ้นในช่วง 1,600 ปีก่อนคริสต์ศักราช

ในช่วงปลายสหัสวรรษที่ 3 ก่อนคริสต์ศักราชในตะวันออกกลาง "ดาบ"ถูกพัฒนามาจาก"กริช" ซึ่งต้องการให้ใบมีดยาวกว่าเดิมเท่าที่จะเป็นไปได้ ในช่วงแรกดาบทำมาจากธาตุทองแดง-สารหนู ต่อมาใช้ธาตุดีบุก-ทองแดง อาวุธดาบที่เก่าแก่ที่สุดที่เคยพบอยู่ที่ Arslantepe ในประเทศตุรกี ซึ่งมีอายุประมาณ 3300 ปีก่อนคริสตกาล อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่ดาบที่เก่าแก่ที่สุด (มีดาบที่เก่าแก่กว่านี้ แต่ไม่เคยพบ) ดาบที่พบมีความยาวมากกว่า 60 เซนติเมตร เป็นดาบที่หายากและไม่ค่อยทำขึ้นเนื่องจากทองสัมฤทธิ์ค่อนข้างอ่อนและใบมีดสามารถบิดโค้งงอได้ง่าย ในยุคนี้ดาบยังไม่พัฒนาดาบให้แข็งแกร่งขึ้น นอกจากนี้ทองสัมฤทธิ์มักจะนำไปทำเป็นเครื่องประดับเช่นกัน

 ดาบสำริดมีความอ่อนและน้ำหนักมากเป็นโลหะอ่อน ง่ายต่อการขึ้นรูป

ดาบที่ถูกสร้างขึ้นในช่วง 1,600 ปีก่อนคริสต์ศักราช

ดาบสากล

ประวัติย่อของดาบ | Brief History of Sword

ดาบสั้น (กริช)

ดาบยาว

ดาบเป็นอาวุธมีดชนิดหนึ่งซึ่งใช้สำหรับ "ฟัน" หรือ "แทง" สำหรับคำนิยามที่ถูกต้องของดาบในยุคประวัติศาสตร์นั้นอาจหมายถึง "ใบมีดตรงและมีด้ามจับ" นอกจากนี้อาจยังหมายถึงอาวุธที่มีขอบเพียงด้านเดียว (BackSword)

คำว่า Sword มาจากภาษาอังกฤษยุคโบราณ swert ซึ่งมีรากศัพท์มาจาก swer ซึ่งแปลว่า "เพื่อตัด เพื่อฟัน" ในแต่ละที่จะมีคำเรียกที่แตกต่างกันไป เช่น

แถบตะวันออกกลาง เรียก "ดาบ" ว่า "saif"

จีน เรียก "ดาบ" ว่า "dao"

ญี่ปุ่น เรียก "ดาบ" ว่า "katana"

ในอดีตนั้น ดาบถูกพัฒนามาตั้งแต่ยุคสำริด (Bronze Age) มันถูกพัฒนามาจากกริช (Dagger; ดาบสั้น) ได้พบหลักฐานดาบที่เก่าแก่ที่สุดซึ่งอยุ่ในช่วง 1,600 ปีก่อนคริสต์ศักราช เมื่อมาถึงยุคเหล็ก ดาบยังคงค่อนข้างสั้นและด้ามจับยังไม่พัฒนาไปไกล ใน"ยุคกลาง" ดาบถูกพัฒนาเพื่อนำมาใช้ในกองทัพโรมัน (เรีกยว่าดาบ Spatha) และเข้าสู่ยุคการพัฒนาอาวุธดาบอย่างจริงจัง

ผู้ที่ใช้ดาบเป็นอาวุธจะถูกเรียกว่า"นักดาบ" (Swordsman) ในช่วงต้น"ยุคใหม่" ดาบถูกพัฒนา  มาเป็นกระบี่ (Rapier) ซึ่งมีขนาดเล็กกว่าดาบ